२९ जून २०१९

झालं होतं असं की लायसन्स पोस्टानी घरी आलं तेव्हाच समोरच्या मित्राच्या वडलांचा मृत्यू झाला होता.
शेजारधर्मानुसार आपल्या घरीही आईनं बऱ्याच लोकांची उठण्या-बसण्याची सोय केलेली.
त्या घाईत तिनं लायसन्सचा फोटो काढून मला पाठवला आणि गडबडीत लायसन्सचा लिफाफा हंस दिवाळी अंकात कोंबला आणि ती साफ विसरून गेली.
मागच्या शनिवारी तिनं जस्ट एक फ्लूक म्हणून पुस्तकांचं कपाट चेक केलं आणि टा SSS डा SSS

नव्या उत्साहात परत आर. टी. ओ. ला थडकलो.
त्यातही आज बॅजचा फॉर्म विकणाऱ्याची टपरी बंद होती.
अरे देवा!
पण नशिबानी बाजूच्या स्टॉलवाल्याला माहिती होतं फॉर्मची चळत कुठे लपवलीय ते.
त्यानं देवासारखा काढून दिला फॉर्म.
बंद टपरी जवळच थोडी शांत जागा होती तिकडेच उभं राहून फॉर्म भरला....
नाहीतर आर. टी. ओ. मधल्या केऑसमध्ये रन टाईमला काही भरता येणं अशक्य नसलं तरी फार अवघड असतं.

एखाद्या एजंटच्या सराईतपणे १० नंबरच्या खिडकीवर गेलो.
आज गर्दी नव्हती कारण खिडकीत केतन नव्हता.
बाजूला कोणतरी एक क्लार्क होते त्यांना विचारलं "केतन कुठे आहे?"

त्यांनी थोडा विचित्र लूक दिला मला, "कोण हा दीडशहाणा?" अशा टाईपचा.
"केतनसाहेब ना... 'तीन स्टार' आहेत ते. १८ नंबरच्या खिडकीत बसलेयत."

मग मला स्ट्राईक झालं केतन स्वतः सुद्धा सिनियर इन्स्पेक्टर होता.
बहुतेक त्याला एका पातळ फुल बाह्यांचा जाकीटात तेसुद्धा बहुतांशी खिडकीपलीकडून बघितल्याने माझ्या लक्षात आलं नव्हतं ते.

आणि मी त्याला लॉर्ड फॉकलंडसारखा अरे तुरे करत होतो.
मग  १८ नंबर खिडकीवर झप्पकन केतन "सायबां"ची सही घेतली.
त्याला आय मीन त्यांना :) लोखंडेंनी माझ्या नवसाबद्दल सांगितलं असावं बहुतेक.
त्याच्या डोळ्यांत सहानुभूती + प्रोत्साहन वगैरे स्पष्ट दिसत होतं.

३ फोटो + लायसन्सची झेरॉक्स + फॉर्म सबमिट केलं आणि ५० रुपये भरून चलान घेतलं.
आत्ता १० दिवसांनी इथेच यायचं आणि बॅज घ्यायचा :)

आजचा खर्च: ५० रुपये