१८ नंबरच्या खिडकीवरून फायनली बॅज घेतला.
मोठ्ठा माईलस्टोन!
आत्ता तो पहिल्यासारखा चकचकीत सेक्सी पितळी बिल्ला नाही मिळत :(
फक्त असं कार्ड मिळतं. ठीकाय हे तर हे...
२८ नोव्हेंबर २०१६ ते २० जुलै २०१९
अदमासे दोन वर्षं आठ महिने लागले मला बॅज काढायला.
बरं खर्च साधारण: ३२८१ रुपये (एजंट्सकडे रेट १५००० आहे)
सगळी प्रोसेस साधारण अशी होती.
आता ह्या टप्प्यावर आपण जरा "रेट्रोस्पेक्टिव्ह" वगैरे करूया.
तर ह्यातून काय काय शिकलो?
१.
आजकाल पासपोर्ट, लायसन्स इत्यादी कामं पहिल्यापेक्षा बरीच सोप्पी आणि पारदर्शक झालीयत.
शिवाय बऱ्याच गोष्टी ऑनलाईन आहेत.
त्यामुळे माझ्यासारख्या आय. टी. बॅकग्राउंडवाल्या इसमासाठी गोष्टी स्वतःच्या स्वतः करणं आणि थ्रू प्रॉपर चॅनल करणं हे अर्धशिक्षित एजंटच्या हातात देण्यापेक्षा जास्त एथिकलच नव्हे तर लॉजिकलसुद्धा आहे.
२.
सरकारी माणसं सुद्धा को ऑपरेटिव्ह असतात.
फक्त आपल्याला ऋजू + ठामपणा + पेशन्स + प्रांजळपणा ह्याचं योग्य मिश्रण सादर करता यायला हवं.
प्रांजळपणा तर फार महत्त्वाचा:
आपल्याला काय हवंय ते तळतळून सांगितलं तर लोकं नक्की मदत करतात.
केतन, बो##र काका, लोखंडे, शेटे सर अशा सगळ्यांनीच खूप मदत केली त्यांचे मनापासून आभार.
(काही नावं बदललीयत)
३. टॉयलेट्स मात्र सगळीकडे भयाण आहेत!
एकंदरीत टेबलाखालून पैसे न देता इमानदारीत बॅज काढण्याचा प्रयत्न बहुतेक यशस्वी झाला असं म्हणता येईल.
पण...
"बघा तुम्ही सगळे चुत्ये आहात मी कशी कामं केली असा माझा दावा अजिबातच नाही."
कारण सरळ आहे:
सुखवस्तू बॅकग्राउंडमधून आणि शिक्षणातून आणि वर्षानुवर्षं मोठ्या शहरात राहून आलेला आत्मविश्वास आपल्या वर्गाकडे असतोच.
सो "शॉर्टकट्स" जरी मारले नाहीत तरी सगळ्या अधिकाऱ्यांशी मी चटपटीतपणे बोलून लाघवीपणे कामं मार्गी लावू शकलो.
शिवाय ह्या प्रोसेसला तीन एक वर्षं लागली तितकी वाट पहायची माझी तयारी होती कारण ह्या सगळ्यावर माझं पोट अजिबातच अवलंबून नाहीये.
पण एखादा अर्धशिक्षित, गरीब माणूस ह्या सगळ्या ऑनलाईन प्रोसेसला भेदरू शकतो. त्याला एजंटचे आणि कोणाकोणाचे पाय धरावे लागू शकतात हे मान्यच.
खरंतर कुणाला मुंबईतल्या लायसन्ससाठीच्या शंका असतील तर मीसुद्धा मदत करू शकेन एवढा कॉन्फीडन्स आलाय आता.
एनीवेज...
आजचा दिवस मात्र सेलिब्रेट करणार... शिक्रण मटारची उसळ वगैरे :)
उद्यापासून पुढचा चॅप्टर:
आत्तातर खरा पिक्चर चालू होतोय.
म्हणजे बॅज मिळणं हा सेटअप होता: गँग्ज ऑफ वासेपूर १ सारखा.
टॅक्सी चालवणं तर अजून बाकीच आहे पार्ट २ सारखं:
तिकडेच तर खरी ऍक्शन आहे.
तर...
आत्ता पुढचं मिशन: शनिवार-रविवार टॅक्सी चालवायला देईल असा टॅक्सी मालक शोधणं.
मोठ्ठा माईलस्टोन!
आत्ता तो पहिल्यासारखा चकचकीत सेक्सी पितळी बिल्ला नाही मिळत :(
फक्त असं कार्ड मिळतं. ठीकाय हे तर हे...
२८ नोव्हेंबर २०१६ ते २० जुलै २०१९
अदमासे दोन वर्षं आठ महिने लागले मला बॅज काढायला.
बरं खर्च साधारण: ३२८१ रुपये (एजंट्सकडे रेट १५००० आहे)
सगळी प्रोसेस साधारण अशी होती.
आता ह्या टप्प्यावर आपण जरा "रेट्रोस्पेक्टिव्ह" वगैरे करूया.
तर ह्यातून काय काय शिकलो?
१.
आजकाल पासपोर्ट, लायसन्स इत्यादी कामं पहिल्यापेक्षा बरीच सोप्पी आणि पारदर्शक झालीयत.
शिवाय बऱ्याच गोष्टी ऑनलाईन आहेत.
त्यामुळे माझ्यासारख्या आय. टी. बॅकग्राउंडवाल्या इसमासाठी गोष्टी स्वतःच्या स्वतः करणं आणि थ्रू प्रॉपर चॅनल करणं हे अर्धशिक्षित एजंटच्या हातात देण्यापेक्षा जास्त एथिकलच नव्हे तर लॉजिकलसुद्धा आहे.
२.
सरकारी माणसं सुद्धा को ऑपरेटिव्ह असतात.
फक्त आपल्याला ऋजू + ठामपणा + पेशन्स + प्रांजळपणा ह्याचं योग्य मिश्रण सादर करता यायला हवं.
प्रांजळपणा तर फार महत्त्वाचा:
आपल्याला काय हवंय ते तळतळून सांगितलं तर लोकं नक्की मदत करतात.
केतन, बो##र काका, लोखंडे, शेटे सर अशा सगळ्यांनीच खूप मदत केली त्यांचे मनापासून आभार.
(काही नावं बदललीयत)
३. टॉयलेट्स मात्र सगळीकडे भयाण आहेत!
एकंदरीत टेबलाखालून पैसे न देता इमानदारीत बॅज काढण्याचा प्रयत्न बहुतेक यशस्वी झाला असं म्हणता येईल.
पण...
"बघा तुम्ही सगळे चुत्ये आहात मी कशी कामं केली असा माझा दावा अजिबातच नाही."
कारण सरळ आहे:
सुखवस्तू बॅकग्राउंडमधून आणि शिक्षणातून आणि वर्षानुवर्षं मोठ्या शहरात राहून आलेला आत्मविश्वास आपल्या वर्गाकडे असतोच.
सो "शॉर्टकट्स" जरी मारले नाहीत तरी सगळ्या अधिकाऱ्यांशी मी चटपटीतपणे बोलून लाघवीपणे कामं मार्गी लावू शकलो.
शिवाय ह्या प्रोसेसला तीन एक वर्षं लागली तितकी वाट पहायची माझी तयारी होती कारण ह्या सगळ्यावर माझं पोट अजिबातच अवलंबून नाहीये.
पण एखादा अर्धशिक्षित, गरीब माणूस ह्या सगळ्या ऑनलाईन प्रोसेसला भेदरू शकतो. त्याला एजंटचे आणि कोणाकोणाचे पाय धरावे लागू शकतात हे मान्यच.
खरंतर कुणाला मुंबईतल्या लायसन्ससाठीच्या शंका असतील तर मीसुद्धा मदत करू शकेन एवढा कॉन्फीडन्स आलाय आता.
एनीवेज...
आजचा दिवस मात्र सेलिब्रेट करणार... शिक्रण मटारची उसळ वगैरे :)
उद्यापासून पुढचा चॅप्टर:
आत्तातर खरा पिक्चर चालू होतोय.
म्हणजे बॅज मिळणं हा सेटअप होता: गँग्ज ऑफ वासेपूर १ सारखा.
टॅक्सी चालवणं तर अजून बाकीच आहे पार्ट २ सारखं:
तिकडेच तर खरी ऍक्शन आहे.
तर...
आत्ता पुढचं मिशन: शनिवार-रविवार टॅक्सी चालवायला देईल असा टॅक्सी मालक शोधणं.
No comments:
Post a Comment