टॅक्सी दिवस ९: २३ फेब्रुवारी २०२०

आजही साऊथ मुंबईतच भाडी मारली सकाळी...
गिरगावात फडके मंदिराजवळ एकाला सोडलं...

कांदेवाडी, सी. पी. टॅंक, फडके-वाडी... आख्खं गिरगावच लहानपणापासून खास आवडीचं:

माझ्याच "पाइनॅपल सन्" ब्लॉगमधल्या ह्या नोंदी: https://nilesharte.blogspot.com/2011/09/blog-post_17.html 
>>>>>
गिरगाव : चर्नीरोडचा ब्रिज , गायवाडीतला चिक्कीवाला , प्रार्थना समाजातला उदबत्तीचा वास, ऑपेरा-हाउसवरचे हिऱ्यांचे सौदागर आणि फाफडा जिलेबी (अतिरेक्यांच्या %#$% चा %^$%^ ), ती पत्रिकांची दुकाने, सी पी टॅन्क वरच्या गायी, चाळींच्या शेरीतला आंबूस वास आणि राजुदादाच्या सेंटचा घमघमाट, फडकेवाडीचा गणपती, प्रकाशची ती सूक्ष्म टेबल्स आणि स्वर्गीय साबुवडा, मिणमिणत्या चिमणीतला गंडेरीवाला.
शेणवे वाडीतले राडे आणि मठाबाहेरचे गजरे....आणि या सगळ्यात असूनही नसलेला समुद्र!
>>>>>>

पण 'प्रकाश'बद्दल अजून थोडं बोलायला हवं: 

गिरगावात अनेक आयकॉनिक मराठमोळी हॉटेल्स आहेत तशी...  

पणशीकर, तांबे, विनय, कोल्हापुरी वगैरे...  

पण देवांत जसा विष्णू (की शंकर ज्यानी त्यानी आपापला नंबर वन घेणे),  

देसी पॉर्नमध्ये जशी स्वाती नायडू (की हॉर्नी लिली ज्यानी त्यानी आपापला नंबर वन घेणे)

विदेशी पॉर्नमध्ये जशी सन्नी (की मिया खलिफा ज्यानी त्यानी आपापला नंबर वन घेणे)

गाड्यांमध्ये जशी लॅम्बोर्घिनी  (की बुगाटी ज्यानी त्यानी आपापला नंबर वन घेणे)

तद्वैतच प्रकाश हे माझे नंबर वन आहे, होते आणि राहील.

आईबरोबर तिच्या माहेरी गिरगावात आलो की मंगळवारी फडकेवाडीतल्या गणपतीला धावतं  "स्सप" देऊन 

इकडे साबुदाणा-वडा खायला येण्याच्या बिलोरी आठवणी अजूनही मेंदूच्या कोपऱ्यात चमचमत राहिल्यायत!

(छायाचित्रं जालावरून साभार.)

'होल इन द वॉल'ची साक्षात व्याख्या म्हणता यावी अशी फडके गणपती मंदिरासमोरची ही इवलुशी जागा. 

त्यांची ही टेबलं पहा मुंबईतल्या जागेच्या टंचाईत ऑप्टिमायझेशनचं सर्वोत्तम उदाहरण आहे हे. 

ह्यावर जेमतेम कुल्ला टेकवत किंवा बरेचदा उभ्या-उभ्याच तुम्ही जगातला सर्वोत्तम साबुदाणा वडा खाल राजेहो. 

जगात इतरत्र किंवा आपल्या घरी आई महाशिवरात्रीला बनवते ते साबुदाणे वडे चांगलेच असतात.   

बेसिकली जगभरात काय करतात तर साबुदाणा आणि बटाट्याचं मिश्रण असलेले गोळे करून चांगले तळतात. 

साधारण यु. एफ. ओ. तबकडीच्या आकाराचे. 

पण इकडचा वडा पूर्ण गोलाकार असतो टेनिसबॉलपेक्षा थोडा लहान.  

शिवाय आतलं मिश्रण जवळ जवळ (पण पूर्ण नव्हे अशा) साबुदाणा खिचडीचं असतं. 

... वरचं कुरकुरीत आवरण... त्याला वर्णनात उतरवणं फोल आहे ते खाऊनच बघायला हवं. 

आणि अर्थातच हे आवरण आणि आतलं मिश्रण एकमेकांशी फटकून नसतातच. 

काय कुठे सुरू होतं ह्याच्या रेषा माझ्या नैतिकतेइतक्याच धूसर आहेत! 

... 

बरोबर दिलेल्या दाण्याच्या दाट चटणीबरोबर दोन वडे चेपले आणि त्यांचं किंचित पातळसर आणि मिठाची कणी टाकलेलं पियुष प्यायलं की आख्ख्या जगाबद्दल निर्हेतुक निरलस आणि निरामय प्रेम दाटून येतं. 

पियुषसुद्धा मला प्रकाशचं  आणि प्रकाशचंच आवडतं. 

पणशीकरचं अति दाट आणि अति गोड असतं I.M.O किंवा आस्वादचं जास्तच पात्तळ!

असो...  

पण आज मात्र फडकेरोडवर गाडी लावून प्रकाशमध्ये जाणार तितक्यात बॉम्बे हॉस्पीटलचं भाडं आलं. 

त्यामुळे बायको बरोबर असताना दिसलेल्या एक्सकडे टाकलेल्या कटाक्षासम प्रेमळ ओझरता कटाक्ष प्रकाशकडे टाकून मी गिअर टाकला. 

    

तिकडून अजून एक दोन भाडी मारल्यावर गेटवेवरून एक नॉर्थचं कुटुंब उचललं.  

त्यांना सांताक्रूझला सोडायचं होतं. 

छान पण चेहेऱ्यावर रागीट भाव असलेली २३-२४ ची मुलगी, 

तिचा थोडा लाडावलेला झम्या टाईप टीनएजर भाऊ 

(जो पंकज भोसलेच्या गोष्टींत असता तर त्याच्या हॉट भैणीला पटवायला कॉलनीतल्या पोरांनी हमखास त्याला प्यादं बनवला असता.)   

पॅसिव्ह वडील आणि थोडी ऍग्रेसिव्ह आई...  

मी उगीचच ह्यांना असंच्या असं कास्ट करून आयुष्मान खुराना साठी मनातल्या मनात स्क्रिप्ट लिहायला सुरुवातसुद्धा केली. 

    

मुलीला नुक्तीच एडलवाईज मध्ये नोकरी लागली असावी. 

एकंदरीतच फॅमिलीतली अल्फा डॉग तीच असावी. 

मी लांबच्या रस्त्यानी नेऊन त्यांचं भाडं फुगवू नये म्हणून मॅप चेक करून मला सटासट डायरेक्शन्स देत होती. 

तिनं आधीच मला निक्षून सांगीतल्याप्रमाणे गाडी वाकोल्याला घरी नेण्याआधी कालिन्याला एडलवाईजच्या ऑफीससमोर लावली. 

मग तिनं आनंदानं सगळ्यांना तिचं ऑफीस बाहेरून दाखवलं...  

"सेक्योरिटी अंदर ॲन्ट्री नही देगा", हेही अभिमानानं सांगितलं. 

ते तिघंही आपल्या पोरीच्या ऑफीसची मोठ्ठी बिल्डिंग कौतुकमिश्रित अप्रूपानं बघत राहिले.

        

हे मुंबईचं जगातल्या प्रत्येकाला फेअर संधी देण्याचं गुडविल आपण टिकवणार आहोत?  

की पडक्या घरातल्या वेडसर म्हाताऱ्यासारखा कुजकटपणा करून सगळ्यांना हाकलवून लावण्यात धन्यता मानणार आहोत??

आज इतकंच. 

कमाई: ४४५ रुपये